Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Γεννήθηκε στις 21 Ιουνίου 1950 στο χωριό Βάστας Αρκαδίας κοντά στη Μεγαλόπολη. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε εκεί (έως τα 7 του) και μερικές εμπειρίες του απ’ αυτά τις έκανε τραγούδια, όπως τη “Σφεντόνα”. Στα 12 του χρόνια πήρε την πρώτη του κιθάρα. Αργότερα συμμετείχε σε διάφορα συγκροτήματα της εποχής, όπου έκανε και τα πρώτα του μουσικά βήματα. Το πρώτο του συγκρότημα, με το οποίο τραγουδούσε σε ιταλικό στίχο σε διάφορα κλαμπ, το ονόμασε CROSSWORDS.

Άρχισε να τραγουδά ελληνικό τραγούδι στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Το 1972 καταγράφεται η πρώτη επαγγελματική του συμμετοχή σε δίσκο, την “Ελληνική Χώρα” (Land of Greece), όπου ερμήνευσε τα δύο γνωστά τραγούδια Ντιρλαντά και Ο Σταμούλης ο Λοχίας. Την ίδια χρονιά εκδόθηκαν και οι δύο πρώτοι δικοί του δίσκοι βινυλίου 45 στροφών.

Το 1973 μετά το τέλος της στρατιωτικής του θητείας, πήγε στη Γερμανία, όπου στο Μόναχο συμμετείχε σε επιτροπές αντιδικτατορικού αγώνα, τραγουδώντας παράλληλα σε στέκια Ελλήνων φοιτητών και ομογενών. Η πρώτη του σημαντική γνωριμία έγινε το καλοκαίρι του 1974, συναντώντας στο Παρίσι το Μίκη Θεοδωράκη. Η συνεργασία τους έμελλε να αρχίσει δύο χρόνια αργότερα.

Το 1974 επέστρεψε στην Ελλάδα και άρχισε ουσιαστικά την επαγγελματική του πορεία στο τραγούδι. Τραγούδησε σε μπουάτ και ηχογράφησε ένα μικρό δίσκο 45 στροφών. Την ίδια χρονιά συμμετείχε στην ηχογράφηση του δίσκου του Μάνου Λοΐζου «Τα τραγούδια του δρόμου». Το 1975 ηχογράφησε «Τα αγροτικά» του Θωμά Μπακαλάκου. Την ίδια εποχή γνώρισε δύο συνθέτες. με τους οποίους συνεργάστηκε στενά στη συνέχεια, τον Μάνο Λοΐζο και τον Θάνο Μικρούτσικο.

Το 1976 συνεργάστηκε για πρώτη φορά στη δισκογραφία με το Μίκη Θεοδωράκη, στο δίσκο «Της εξορίας», ενώ το 1978 ο συνθέτης τον επέλεξε για την παγκόσμια περιοδεία του. Τραγούδησε σε Ευρώπη, Αμερική και Αυστραλία. Στην Ελλάδα συμμετείχε ενεργά σε εκδηλώσεις του νεολαιίστικου και του εργατικού κινήματος. Από εκείνη την εποχή, λίγο πριν το πέρασμα στη δεκαετία του ’80, αρχίζει να εκδηλώνει τις επιρροές του από τη διεθνή ροκ μουσική σκηνή.

Ερμηνεύει τραγούδια με ήχο σαφώς πιο ηλεκτρικό και στίχο που αφορά πιο σύγχρονα προβλήματα (μοναξιά, ναρκωτικά, αποξένωση, υπερβολική αστικοποίηση, προβλήματα στις ανθρώπινες σχέσεις, οικολογική καταστροφή κλπ). Αυτή η ροκ στροφή γίνεται σταδιακά, ξεκινώντας με δύο δίσκους που κυκλοφόρησαν το 1978 και 1982 αντίστοιχα. Ο πρώτος είχε τίτλο το όνομά του και περιλάμβανε τραγούδια του Αντώνη Βαρδή και διασκευές τραγουδιών του Διονύση Σαββόπουλου και του Μίκη Θεοδωράκη. Ο δεύτερος, το «Φοβάμαι», με τραγούδια του Μάνου Λοΐζου, του Λάκη Παπαδόπουλου, του Γιάννη Ζουγανέλη και του Γιάννη Γλέζου, γνώρισε μεγάλη αποδοχή και θεμελίωσε τη μετέπειτα πορεία του μέχρι σήμερα.

Γνωρίστηκε με τον Νικόλα Άσιμο και συμμετείχε στον πρώτο του δίσκο «Ο Ξαναπές» (1982), ερμηνεύοντας δύο τραγούδια. Ο Άσιμος ήταν ο δεύτερος άνθρωπος, μετά τον Λοΐζο, που τον επηρέασε αρκετά με την ιδιότυπη προσωπικότητά του. Το 1984 με την «Διαίρεση» ο καινούργιος ήχος του αποκρυσταλλώνεται. Το 1987 το επαληθεύει με τα «Χαιρετίσματα», με τραγούδια δικά του, του Νικόλα Άσιμου, της Αφροδίτης Μάνου και του Χρήστου Τόλιου.

Από τα μέσα της δεκαετίας του ’80, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου άρχισε να εδραιώνεται ως ένας κατ’ εξοχήν “συναυλιακός” καλλιτέχνης. Τον Απρίλιο του 1985 16.000 θεατές συγκεντρώθηκαν στην πρώτη του μεγάλη προσωπική συναυλία στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Το επανέλαβε τον Ιούνιο του 1987 στο γήπεδο του Παναθηναϊκού, στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Από τότε οι συναυλίες του αποτελούν γεγονότα και σημεία αναφοράς της μαζικότητας.

Το Σεπτέμβριο του ’85 συμμετείχε στη μεγάλη συναυλία-αφιέρωμα στο Μάνο Λοΐζο, που πραγματοποιήθηκε στο Ολυμπιακό Στάδιο Αθήνας, μαζί με τον Γ. Νταλάρα, την Χ. Αλεξίου, την Δ. Γαλάνη και τον Γ. Καλατζή. Το τέλος της δεκαετίας του ’80 τον βρήκε να ερμηνεύει τους “σκληρούς” στίχους του Κώστα Τριπολίτη, σε μουσική του Θάνου Μικρούτσικου στο δίσκο «Όλα Από Χέρι Καμμένα» το 1988. Το 1989 κυκλοφόρησε το «Χορεύω», ένας δίσκος ο οποίος περιέχει μερικά από τα πλέον δημοφιλή τραγούδια του, όπως τα «Ελλάς», «Βικτώρια», «Για μένα τραγουδώ» (διασκευή του “Crusader” του Chris De Burgh) κ.ά.

Ακολούθησε ο δίσκος «Χρόνια Πολλά» το 1991, ενώ νωρίτερα είχε κυκλοφορήσει η ζωντανή ηχογράφηση των εμφανίσεων που πραγματοποίησε με το Γιώργο Νταλάρα στο Αττικόν, τον Φεβρουάριο του ’91. Το 1992 τραγούδησε για δεύτερη φορά μετά το 1978 («Σταυρός του Νότου») Νίκο Καββαδία και Θάνο Μικρούτσικο στο δίσκο «Γραμμές των Οριζόντων».

Ερμήνευσε πάλι Νικόλα Άσιμο το 1992 στο «Φαλιμέντο του κόσμου» και τα επόμενα χρόνια κυκλοφόρησε τη «Σφεντόνα» το 1992 και το «Δε Σηκώνει» το 1994, με συνεργάτες του τους Άλκη Αλκαίο, Χριστόφορο Κροκίδη, Βασίλη Γιαννόπουλο, Σταμάτη Μεσημέρη, Αφροδίτη Μάνου, Οδυσσέα Ιωάννου, Μίνω Μάτσα. Ηχογράφησε δύο δίσκους με μελοποιημένα ποιήματα δύο εκ των σημαντικότερων Ελλήνων ποιητών. Το δίσκο «Καρυωτάκης» το 1984 σε συνθέσεις του Μίκη Θεοδωράκη και το «Φυσάει» το 1993 με ποιήματα του Τάσου Λειβαδίτη και μουσική του Γιώργου Τσαγκάρη.

Τον Απρίλιο του 1997 κυκλοφόρησε ο δίσκος με τίτλο «Πες μου ένα ψέμα να αποκοιμηθώ», περιλαμβάνοντας τραγούδια του Νικόλα Άσιμου, του πρωτοεμφανιζόμενου Απόστολου Μπουλασίκη, του Σταμάτη Μεσημέρη, του Γιάννη Ιωάννου, του Βασίλη Γιαννόπουλου, του Χριστόφορου Κροκίδη καθώς και το «Μάλιστα Κύριε» του Γιώργου Ζαμπέτα και του Αλέκου Καγιάντα.

Tον Ιανουάριο του 1999 κυκλοφόρησε ο δίσκος με τίτλο «Να με φωνάξεις» με τραγούδια του ίδιου και των Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, Χριστόφορου Κροκίδη, Απόστολου Μπουλασίκη, σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, Οδυσσέα Ιωάννου, Βασίλη Γιαννόπουλου και Ιάκωβου Αυλητή, ενώ το Νοέμβριο του ίδιου χρόνου κυκλοφόρησε η «Θάλασσα στη σκάλα», δουλειά στην οποία για ακόμη μια φορά συνεργάστηκε με τον Θάνο Μικρούτσικο, σε στίχους του Οδυσσέα Ιωάννου.

Ένα χρόνο αργότερα οι «Χαμένες Αγάπες» έκαναν την εμφάνισή τους στα ράφια των δισκοπωλείων. Ο Χριστόφορος Κροκίδης, στενός συνεργάτης του για 20 σχεδόν χρόνια, υπέγραψε τη μουσική και ο Βασίλης Γιαννόπουλος τους στίχους. Ακολούθησε δύο χρόνια αργότερα, το 2002, το «Προσέχω Δυστυχώς», όπου στίχους και μουσική έγραψε ο Μάνος Ξυδούς.

Το 2003 ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου γιόρτασε τα 30 του χρόνια στη δισκογραφία με μια μοναδική συναυλία στην Πετρούπολη, όπου παρέα με 10000 φίλους του θύμισε στιγμές από όλη τη μέχρι τότε πορεία του στο τραγούδι. Το 2004 κυκλοφόρησε το άλμπουμ «Φρέσκο Χιόνι». Περιλάμβανε 13 τραγούδια σε στίχους Μαριανίνας Κριεζή, Γιώργου Ανδρέου, Κώστα Λειβαδά, Νίκου Ζούδιαρη, Οδυσσέα Ιωάννου, Νίκου Ζιώγαλα και Μανώλη Φάμελου, ενώ επίσης περιλαμβάνονταν δύο διασκευές, μία του Οδυσσέα Ιωάννου με το «Σ’ αγαπάω ακόμα» καθώς και το «Πώς να σωπάσω» σε στίχους Κώστα Κινδύνη και μουσική Σταύρου Ξαρχάκου.

Τον Μάιο του 2005 ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου έδωσε μια συναυλία στο Ηρώδειο με τη συνοδεία πολλών αξιόλογων μουσικών, της Femin Arte υπό την διεύθυνση του Γιώργου Γεωργιάδη και με την ενορχήστρωση του Νίκου Καλαντζάκου. Η συναυλία ηχογραφήθηκε και στα τέλη του ίδιου χρόνου κυκλοφόρησε σε διπλό CD και DVD.

Τον Μάρτιο του 2007 κυκλοφόρησε ο δίσκος “Μετωπική”, σε στίχους του Γιώργου Κλεφτογιώργου και μουσικές των Σοφίας Βόσσου, Τάνιας Κικίδη, Θανάση Τάσση, Λάκη Παπαδόπουλου, Ρουσσέτου Δημητρόγλου, Γιάννη Κωνσταντινίδη, Αντώνη Βαρδή, Φίλιππου Πλιάτσικα, Μάνου Πυροβολάκη και Νίκου Κυπουργού.

Τον Ιούνιο του 2008 ο Βασίλης έβγαλε καινούριο δίσκο με τίτλο “Βατόμουρα”, σε στίχους και μουσική του Σταμάτη Μεσημέρη. Τον Απρίλιο του 2009 κυκλοφόρησε η επόμενη δουλειά του με τίτλο “Ουράνια τόξα κυνηγώ”, σε στίχους του Άλκη Αλκαίου, ενώ γράφει τη μουσική και ενορχηστρώνει όλα τα τραγούδια του μουσικού δίσκου. Τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου συμμετείχε στη συναυλία των Scorpions, που έγινε στο στάδιο Καραϊσκάκη, την οποία παρακολούθησαν πάνω από 35.000 θεατές. Σημαντικό σημείο της βραδιάς ήταν η κοινή ερμηνεία του Klaus Meine με τον τραγουδιστή στο τραγούδι “Holiday”. Η ίδια συναυλία διοργανώθηκε αμέσως μετά και στη Λάρισα στο στάδιο Αλκαζάρ.

Το Μάιο του 2010 κυκλοφόρησε η δισκογραφική δουλειά “Το παιχνίδι παίζεται” σε στίχους Οδυσσέα Ιωάννου και που αποτέλεσε τον δεύτερο δίσκο που ο ίδιος ο τραγουδιστής συνέθεσε. Στο τραγούδι “Σαν ναυαγός” τραγουδά ντουέτο με το Δημήτρη Μητροπάνο. Το Μάιο του 2011 συμμετείχε στις συναυλίες του ιστορικού ροκ συγκροτήματος Deep Purple. Η συναυλία διοργανώθηκε, εκτός από την Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, στο Ηράκλειο και στη Λευκωσία.

Στα τέλη του 2011, σε συνεργασία με τον στιχουργό Οδυσσέα Ιωάννου, καλούσε μέσω του επίσημου ιστότοπου του, νέους μουσικούς να συνθέσουν τις δικές τους μελωδίες για τον δίσκο, κίνηση που θεωρήθηκε “πρωτοποριακή”. Ο δίσκος κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 2012 με τίτλο “Αφετηρία”.

• Στο Ελληνικό δημοψήφισμα του 2015 δήλωσε ότι είναι υπέρ της επικράτησης του ”Όχι”.
• Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 σύντροφος του είναι η Ελληνίδα ηθοποιός Ελένη Ράντου, με την οποία παντρεύτηκαν το 1994 και δύο χρόνια μετά (1996) απέκτησαν μία κόρη, τη Νικολέτα.
• Το 2000 ήταν ένας από τους καλλιτέχνες που δήλωσαν τη στήριξή τους στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, παρότι υποστήριξε ότι είχε κάποιες διαφωνίες με ορισμένες από τις θέσεις του.