Έλτον Τζον

Ο Έλτον Τζον γεννήθηκε στις 25 Μαρτίου 1947 στο Πίννερ του Λονδίνου.Ξεκίνησε να παίζει το πιάνο εξ ακοής στα 3 του χρόνια και στα 11 του εισήχθη στην Βασιλική Ακαδημία Μουσικής. Άρχισε να παίζει πιάνο και να τραγουδάει σε παμπ όταν ήταν 16 ετών. Το 1969 απάντησε σε μια αγγελία που ζητούσε τραγουδοποιούς και έκανε το πρώτο του συμβόλαιο.

Με καριέρα πέντε δεκαετιών, ο Έλτον Τζον είναι από τους πιο πετυχημένους μουσικούς όλων των εποχών. Έχει πουλήσει πάνω από 250 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως και είναι ο καλλιτέχνης με τις περισσότερες ζωντανές εμφανίσεις στην ιστορία της μουσικής, έχοντας κάνει πάνω από 3000 συναυλίες. Είναι ο τραγουδιστής με τις περισσότερες πωλήσεις άλμπουμ και ραδιοφωνικές επιτυχίες στην ιστορία της Αμερικής, πίσω μόνο από τον Έλβις Πρίσλεϋ και τους The Beatles. Το 1976, αποκάλυψε δημοσίως πως είναι bisexual, ενώ το 1988, ότι είναι ομοφιλόφυλος. Το Δεκέμβριο του 2014 παντρεύτηκε στο Λονδίνο με το σύντροφό του (με τον οποίο ζούσαν σε σύμφωνο συμβίωσης), Ντέιβιντ Φέρνις.

Η μουσική καριέρα του

Το 1964 ο Έλτον Τζον έγινε μέλος του πρώτου του συγκροτήματος,των Bluesology, όπου έπαιζε πιάνο και περιστασιακά τραγουδούσε. Ξεκίνησε να γράφει τραγούδια με τον Bernie Taupin το 1969. Όλοι οι στίχοι γραμμένοι από τον Taupin και η μουσική από τον Τζον. Το πρώτο τραγούδι που ηχογράφησε ήταν το Skyline Pigeon για το επίσης πρώτο του άλμπουμ, Empty Sky, το 1969. Την ίδια περίοδο το δίδυμο έγραφε τραγούδια για καλλιτέχνες όπως ο Τομ Τζόουνς.

Οι πρώτες γεύσεις της επιτυχίας όμως ήρθαν στον Τζον το 1970 με το επώνυμο δεύτερο άλμπουμ του,Elton John. Αυτό το άλμπουμ εισήγαγε τον χαρακτηριστικό ήχο του Έλτον Τζον, με-βασισμένα σε γκόσπελ-ροκ τραγούδια και μελωδικές μπαλάντες. Το πρώτο single απ’το δίσκο, Border Song, έφτασε στο νούμερο 92 των αμερικάνικων charts, ενώ το δεύτερο single με τίτλο Your Song κατάφερε να καταλάβει το νούμερο 8. Το άλμπουμ βρέθηκε στο νούμερο 4 των chart του Billboard στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.

Πραγματοποιώντας το όνειρο του,τον Αύγουστο του 1970 ταξίδεψε στις ΗΠΑ και στο Λος Άντζελες για να παίξει στο club The Troubadour. Η εμφάνιση του εκεί, που παρακολουθήθηκε από τον Μπομπ Ντίλαν και τον Λίον Ράσελ μεταξύ άλλων, ουσιαστικά παρουσίασε τον Έλτον Τζον στην Αμερική. Αυτή η εμφάνισή του στο The Troubadour έχει χαρακτηριστεί από το περιοδικό Rolling Stone ως μια από τις στιγμές που έπλασαν τη ροκ εντ ρολ.

Το κάντρι-ροκ Tumbleweed Connection που βγήκε τον Οκτώβριο και το σκοτεινό Madman Across The Water του 1971 έφτασαν και τα δύο το Τοπ 10 των άλμπουμ. Το 1972 προστέθηκε κιθαρίστας στο συγκρότημα του Τζον,περιέχοντας μέχρι τότε μόνο ντραμς και μπάσο.Το 1972 δημιούργησαν το Honky Chateau,το οποίο έγινε το πρώτο του από 7 συνεχόμενα άλμπουμ που έφτασαν το νούμερο 1, και παρήγαγε τα κλασσικά ροκ τραγούδια Rocket Man και Honky Cat. Ακολούθησαν το Don’t Shoot Me I’m Only The Piano Player και το Goodbye Yellowbrick Road το 1973,που θεωρούνται δύο από τα σπουδαιότερα άλμπουμ όλων των εποχών.

Το 1974 έπαιξε πιάνο και τραγούδησε στο Whatever Gets You Thru The Night του Τζον Λένον. Το τραγούδι βρέθηκε στο νούμερο 1 των charts και ο Λένον εμφανίστηκε ζωντανά με τον Τζον στη Νέα Υόρκη. Αυτή η συναυλία, στην οποία επανασυνδέθηκε με την Γιόκο Όνο, θα ήταν και η τελευταία της καριέρας του. Το Captain Fantastic and The Brown Dirt Cowboy βγήκε το 1975, εδραιώνοντας τον Έλτον Τζον ως τον δημοφιλέστερο καλλιτέχνη της δεκαετίας του ’70. Εκείνη τη χρονιά ήταν υπεύθυνος για το 2% όλων των πωλήσεων δίσκων παγκοσμίως. Το Goodbye Yellowbrick Road και το Captain Fantastic And The Brown Dirt Cowboy θεωρούνται οι καλύτερες δουλειές του Τζον στην καριέρα του.

Μετά τα Rock Of The Westies (1975) και Blue Moves (1976), η παραγωγικότητα του Τζον μειώθηκε σημαντικά. Στα τέλη της δεκαετίας,αν και ακόμα εξαιρετικά δημοφιλής, τα άλμπουμ του απέτυχαν να φτάσουν τα επίπεδα επιτυχίας των προηγούμενων ετών. Το 1979 έγινε ο πρώτος δυτικός καλλιτέχνης που έκανε συναυλίες στην Πρώην Σοβιετική Ένωση.

Μετά από ένα επαγγελματικό διάλειμμα,το 1980 ο Έλτον Τζον γύρισε στη σκηνή με μια συναυλία στο Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης, μπροστά σε 450.000 άτομα. Μετά από έναν μεγάλο αριθμό μέτριων επιτυχιών αλλά και εκατοντάδων συναυλιών μέχρι τα μέσα της δεκαετίας, το 1985 τραγούδησε μαζί με τον Στίβι Γουόντερ, τη Γκλάντυς Νάιτ και τη Ντιόν Γουόργουικ το That’s What Friends Are For, που έγινε το πιο πετυχημένο τραγούδι εκείνου του έτους. Τα τέλη της δεκαετίας δεν συνάντησαν κάποια μεγάλη του επιτυχία,πέρα από το άλμπουμ Reg Strikes Back.Το 1986 υπέστη εγχείρηση στο λαιμό, η οποία άλλαξε σημαντικά τη φωνή του Τζον περιορίζοντας το φαλτσέτο του.

Το 1990,μετά από την απεξάρτησή του απ’τα ναρκωτικά και το ποτό,επέστρεψε σε μια περίοδο ακμής. Το single Sacrifice έγινε νούμερο 1 στην πατρίδα του, το Ηνωμένο Βασίλειο. Το 1991 έφτασε το νούμερο ένα και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού με το ντουέτο του με τον Τζορτζ Μάικλ στο Don’t Let The Sun Go Down On Me του 1973. Το 1992 κυκλοφόρησε το The One, που έφτασε το νούμερο 8 στα charts των άλμπουμ.

Το 1994 σύνθεσε τα τραγούδια για την ταινία της Disney Ο Βασιλιάς των Λιονταριών, μέσω των οποίων κέρδισε ένα βραβείο Όσκαρ και μία Χρυσή Σφαίρα. Το 1997 ο Bernie Taupin άλλαξε τους στίχους του Candle In The Wind (1973) έτσι ώστε ο Τζον να το τραγουδήσει στην κηδεία της Πριγκίπισσας Νταϊάνα, με την οποία ήταν στενοί φίλοι.Το κομμάτι αυτό προχώρησε για να γίνει το πιο πετυχημένο single όλων των εποχών,πουλώντας 33 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως.Όλα τα έσοδα δόθηκαν σε φιλανθρωπικά ιδρύματα. Ο Βασιλιάς των Λιονταριών και το Aida, και τα δύο με μουσική του Έλτον Τζον, παρουσιάστηκαν στο Θέατρο Μπρόντγουεϊ το 1998 και το 1999 αντίστοιχα, υπό εξαιρετικές κριτικές. Το πρώτο είναι μία από τις πιο πετυχημένες παραστάσεις στην ιστορία του Μπρόντγουεϊ.

Το 2000 ο Τζον συνέθεσε ξανά μουσική για ταινία της Disney, με το Ο Δρόμος για το Ελ Ντοράντο. Κυκλοφόρησε το Songs From The West Coast το 2001, με το οποίο άρχισε να απομακρύνεται από την ποπ μουσική.Το 2003 ξαναβρέθηκε στην κορυφή των Βρετανικών charts με το κομμάτι Are You Ready For Love. Το 2005 παρουσίασε το Billy Elliot The Musical, ένα από τα πιο πετυχημένα μιούζικαλ των τελευταίων ετών. Το The Captain And The Kid του 2006 έκανε προφανή τον δρόμο που επέλεξε να ακολουθήσει ο Τζον στα τελευταία χρόνια τις καριέρας του,προτιμώντας έναν ωριμότερο ήχο.Από το 2004 μέχρι το 2008 έκανε συναυλίες και στο Λας Βέγκας, με το όνομα The Red Piano.

• Το 2010 ο Έλτον Τζον ηχογράφησε το 30ό του άλμπουμ, The Union, σε συνεργασία με έναν νεανικό μουσικό του ήρωα, τον Λίον Ράσελ. Η δουλειά αυτή αποτέλεσε μια επιστροφή στις μουσικές του ρίζες. Ψηφίστηκε το τρίτο καλύτερο άλμπουμ του 2010 από το περιοδικό Rolling Stone.
• Το Σεπτέμβριο του 2011 ξανάρχισε να εμφανίζεται στο Λας Βέγκας.
• Τον Ιούνιο του 2012 το άλμπουμ Good Morning To The Night που αποτελείται από remix τραγουδιών του Τζον από τη δεκαετία του ’70 βρέθηκε στο νούμερο ένα των charts στο Ηνωμένο Βασίλειο.
• Το 31ο άλμπουμ του Έλτον Τζον, The Diving Board, κυκλοφόρησε στις 16 Σεπτεμβρίου του 2013.