Μπέντζαμιν Νετανιάχου

Γεννήθηκε στο Τελ Αβίβ στις 21 Οκτωβρίου του 1949. Οι γονείς της μητέρας του είχαν μεταναστεύσει στη Μινεάπολις των ΗΠΑ. Όταν ο Μπενιαμίν ήταν 14 ετών, η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ. Ο μεγαλύτερος αδερφός του, Γιονάταν, σκοτώθηκε κατά την Επιχείρηση Έντεμπε στην Ουγκάντα το 1976. Από το 1967 ως το 1972 υπηρέτησε ως λοχαγός του ισραηλινού στρατού. Απέκτησε πτυχίο στην αρχιτεκτονική από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασσαχουσέτης το 1975 και πτυχίο από το MIT Sloan School of Management το 1977.

Εν συνεχεία σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Χάρβαρντ και στο MIT. Έπειτα εργάστηκε ως σύμβουλος στη Βοστόνη και τελικά επέστρεψε στο Ισραήλ. Το 1982 διορίστηκε αναπληρωτής πρόεδρος της ισραηλινής πρεσβείας στην Ουάσινγκτον και στη συνέχεια έγινε πρεσβευτής του Ισραήλ στα Ηνωμένα Έθνη, από το 1984 ως το 1988. Εξελέγη μέλος της Κνεσέτ το 1988 και θήτευσε στις κυβερνήσεις του Γιτζχάκ Σαμίρ από το 1988 ως το 1992. Έπειτα από την ήττα του Λικούντ στις εκλογές του 1992 ο Σαμίρ αποσύρθηκε από την πολιτική και τον επόμενο χρόνο εξελέγη πρόεδρος του κόμματος ο Νετανιάχου, επικρατώντας του Μπένι Μπέγκιν.

Πρώτη πρωθυπουργία (1996-1999)

Το 1996 οι Ισραηλινοί εξέλεξαν τον πρωθυπουργό τους για πρώτη φορά απευθείας. Ο Νετανιάχου έκανε την έκπληξη και κέρδισε τον επικρατέστερο για τη νίκη, Σιμόν Πέρες. Μια σειρά βομβιστικών επιθέσεων από Παλαιστινίους με ισραηλινούς στόχους, που έγιναν στις 3 και στις 4 Μαρτίου του 1996 συνετέλεσαν στην ήττα του Πέρες. Ο τελευταίος φαινόταν ανίκανος να σταματήσει τις επιθέσεις, οι οποίες ήδη είχαν στοιχίσει τη ζωή σε 32 Ισραηλινούς. Παρά την άνοδο του Νετανιάχου στην πρωθυπουργία, το Εργατικό Κόμμα κέρδισε τις βουλευτικές εκλογές του 1996. Έτσι, η κυβέρνηση Νετανιάχου στηρίχθηκε στο συνασπισμό των υπερορθόδοξων κομμάτων, του Σας και της Ενωμένης Τορά.

Με την εκλογή του έγινε το νεότερο σε ηλικία πρόσωπο στο Ισραήλ που έγινε πρωθυπουργός. Η σχέση του με τον Αμερικανό πρόεδρο Μπιλ Κλίντον επιδεινώθηκε έπειτα από τα μη κολακευτικά σχόλια που είχε κάνει ο ίδιος για τον πρόεδρο. Ως πρωθυπουργός έλαβε μέρος σε συνομιλίες με τον Παλαιστίνιο ηγέτη Γιάσερ Αραφάτ το 1998. Παρότι απέτυχε στην εφαρμογή των συμφωνιών του Όσλο, ο Νετανιάχου εκχώρησε το μεγαλύτερο μέρος της Χεβρώνας στη δικαιοδοσία των Παλαιστινίων. Το 1996 ο Νετανιάχου και ο δήμαρχος της Ιερουσαλήμ, Εχούντ Ολμέρτ, αποφάσισαν να ανοίξουν μια έξοδο προς τη Σήραγγα του Δυτικού Τείχους, πυροδοτώντας τριήμερα επεισόδια με απολογισμό νεκρούς και από τις δύο πλευρές. Ο Νετανιάχου ενθάρρυνε την πολιτική των τριών «όχι»: Αυτά ήταν η μη αποχώρηση των ισραηλινών δυνάμεων από τα Υψώματα του Γκολάν, καμία συζήτηση για την υπόθεση της Ιερουσαλήμ και όχι στις συνομιλίες υπό οποιουσδήποτε όρους από πριν.

Η αριστερή πτέρυγα στο Ισραήλ άσκησε αντιπολίτευση στον Νετανιάχου και εξαιτίας των παραχωρήσεων της κυβέρνησης του τελευταίου και των διαπραγματεύσεων με τον Αραφάτ η κυβέρνηση τελικά έχασε τη δημοτικότητά της. Σε αυτό συνετέλεσαν και αρκετά σκάνδαλα, όπως οι κατηγορίες εναντίον του για διαφθορά (αθωώθηκε αργότερα).Το 1999 ηττήθηκε από τον Εχούντ Μπάρακ στην πρωθυπουργική εκλογή και η ήττα αυτή σήμανε την προσωρινή αποχώρηση του Νετανιάχου από την πολιτική.

Πολιτική δραστηριότητα μετά το 2000

Το 2001 αρνήθηκε την ευκαιρία να γίνει πρωθυπουργός καθώς απαίτησε τη διεξαγωγή γενικών εκλογών. Με τον τρόπο αυτό διευκόλυνε την άνοδο του Αριέλ Σαρόν στην εξουσία. Το 2002 το Εργατικό Κόμμα αποχώρησε από το συνασπισμό και η θέση του υπουργού Εξωτερικών έμεινε κενή. Ο Νετανιάχου διορίστηκε στο αξίωμα αυτό από τον Σαρόν. Οι δύο άνδρες αναμετρήθηκαν και στην ηγεσία του κόμματος Λικούντ. Ο Σαρόν βγήκε νικητής κι εκεί.

Έπειτα από τις εκλογές του 2003 ο Νετανιάχου έγινε υπουργός Οικονομικών στη νέα κυβέρνηση συνασπισμού του Σαρόν. Ο πολιτικός δεν υποστήριξε την ιδέα για ένα μελλοντικό παλαιστινιακό κράτος, αν και δύο φορές το 2001 επέδειξε προθυμία να σκεφτεί κάτι τέτοιο. Ως υπουργός Οικονομικών προέβη σε σειρά μεταρρυθμίσεων στο τραπεζικό σύστημα. Το 2005 παραιτήθηκε από υπουργός Οικονομικών.

Μετά την αποχώρηση του Σαρόν από το Λικούντ, πρόεδρος του κόμματος εξελέγη με 47% στον προκριματικό γύρο ο Νετανιάχου, στις 20 Δεκεμβρίου του 2005. Στις εκλογές του 2006 το Λικούντ ηττήθηκε και ήρθε τρίτο, πίσω από το Καντίμα και τους Εργατικούς. Έτσι, ο Νετανιάχου έγινε αρχηγός της Αντιπολίτευσης. Επανεξελέγη πρόεδρος του Λικούντ με 73%, νικώντας τον ακροδεξιό Μοσέ Φέιγκλιν, στις 14 Αυγούστου του 2007. Εξέφρασε την αντίθεσή του στην εκεχειρία στη Γάζα του 2008. Στις 31 Ιουλίου του 2008 ο Νετανιάχου, ως ηγέτης του Λικούντ, ζήτησε τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών. Ο Ολμέρτ παραιτήθηκε και ανέλαβε υπηρεσιακός πρωθυπουργός για να επιβλέψει τη διεξαγωγή νέων εκλογών.

Εκλογές 2009 και δεύτερη πρωθυπουργία

Οι βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν στις 10 Φεβρουαρίου του 2009 και ο Νετανιάχου κατά την προεκλογική του εκστρατεία χρησιμοποίησε το διαδίκτυο και άλλα μέσα, που είχε χρησιμοποιήσει και ο Μπαράκ Ομπάμα στη δική του εκστρατεία. Το Λικούντ ήρθε δεύτερο σε ψήφους στις εκλογές και ο Νετανιάχου ανακηρύχθηκε νικητής των εκλογών, επειδή τα κόμματα της δεξιάς πτέρυγας είχαν κατακτήσει τις πιο πολλές ψήφους. Στις 20 Φεβρουαρίου του 2009 έγινε εντολοδόχος πρωθυπουργός, λαμβάνοντας την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον πρόεδρο Πέρες.

Παρότι οι εταίροι στον συνασπισμό του είχαν κερδίσει πλειοψηφία της τάξης των 65 εδρών στο κοινοβούλιο, ο Νετανιάχου προτίμησε να συνεργαστεί με τους αντιπάλους του στο Καντίμα και τους κεντρώους. Το κόμμα της αντιπάλου του, Τζίπι Λίβνι, αρνήθηκε να συμμετάσχει και οι συνομιλίες κατέρρευσαν. Τελικά, ο Νετανιάχου συμφώνησε με το Εργατικό Κόμμα του Εχούντ Μπαράκ και σχημάτισε κυβέρνηση συνασπισμού. Η κυβέρνησή του εγκρίθηκε από την Κνεσέτ στις 31 Μαρτίου του 2009 και ανέλαβε την ίδια ημέρα.

Τρίτη και τέταρτη πρωθυπουργία

• Στις 22 Ιανουαρίου 2013, ο πρωθυπουργός Νετανιάχου και οι σύμμαχοί του κέρδισαν την επανεκλογή τους. Στις 2 Φεβρουαρίου 2013 ο Νετανιάχου έλαβε εντολή από τον πρόεδρο Σιμόν Πέρες για να σχηματίσει νέα κυβέρνηση.
• Στις εκλογές του 2015 ο Νετανιάχου παρέμεινε πρωθυπουργός, με το κόμμα του, το Λικούντ να κερδίζει τις εκλογές, εξασφαλίζοντας 30 έδρες στην Κνεσέτ. Τον Απρίλιο του 2015 έλαβε νέα προθεσμία 14 ημερών για να σχηματίσει κυβέρνηση.
• Σχεδόν μία ώρα πριν την εκπνοή της διορίας που του είχε δοθεί για να γίνει πρωθυπουργός, ο Νετανιάχου συμφώνησε με τους ηγέτες 4 κομμάτων και σχημάτισε κυβέρνηση συνασπισμού στις 6 Μαΐου 2015.
• Τα κόμματα που συναπαρτίζουν τον κυβερνώντα συνασπισμό είναι το Λικούντ (30 έδρες), το κεντρώο κόμμα Κουλάνου (10 έδρες) και άλλα δύο μικρότερα θρησκευτικά κόμματα, με συνολικά 13 έδρες και το δεξιό κόμμα Μπαγίτ Γιεχούντι (Εβραϊκός Οίκος) με 8 έδρες.
• Τον Δεκέμβριο του 2018 η κυβέρνησή του διέλυσε την Κνεσέτ, προκηρύσσοντας πρόωρες εκλογές για τον Απρίλιο του 2019.