Προκόπης Παυλόπουλος

Ο Προκόπης Παυλόπουλος γεννήθηκε το 1950 στην Καλαμάτα. Το 1968 εισήχθη στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από την οποίαν αποφοίτησε με άριστα το 1973. Συνέχισε, σε μεταπτυχιακό επίπεδο, τις σπουδές του στο Παρίσι και συγκεκριμένα στο Πανεπιστήμιο Paris II. Το 1974 έλαβε Δίπλωμα Μεταπτυχιακών Σπουδών στο Δημόσιο Δίκαιο (DEA de Droit Public) και το 1977 αναγορεύθηκε με άριστα διδάκτωρ (Doctorat d’ État).

Το 1982 εξελέγη και ακολούθως διορίσθηκε Εντεταλμένος Υφηγητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και, μετά από διαδοχικές κρίσεις στις βαθμίδες του Επίκουρου Καθηγητή (1983) και του Αναπληρωτή Καθηγητή (1985), εξελέγη Καθηγητής της ίδιας Σχολής το 1989. Επιπροσθέτως, δίδαξε και διεξήγαγε έρευνα ως Επισκέπτης Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Paris II (1986).

Ο Προκόπιος Παυλόπουλος υπήρξε ενεργός πολιτικός για πολλά χρόνια, αρχής γενομένης από το 1974-1975, κατά την άσκηση καθηκόντων Γραμματέα του πρώτου (προσωρινού) Προέδρου της Δημοκρατίας Μιχαήλ Στασινόπουλου.

Διετέλεσε μέλος της Οικουμενικής Κυβέρνησης Ξ. Ζολώτα (1989-1990), στην οποίαν μετείχε ως Αναπληρωτής Υπουργός Προεδρίας, αρμόδιος για τα ΜΜΕ και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος. Το 1990 ανέλαβε καθήκοντα Διευθυντή του Νομικού Γραφείου της Προεδρίας της Δημοκρατίας, επί προεδρίας Κωνσταντίνου Καραμανλή, θέση στην οποία παρέμεινε έως το 1995. Μεταξύ 1995 και 1996 ήταν Εκπρόσωπος Τύπου της Νέας Δημοκρατίας.

Το 1996 εξελέγη Βουλευτής Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας και ως το 2000 άσκησε καθήκοντα Τομεάρχη Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης. Από το 2000 ως το 2014 εκλεγόταν συνεχώς Βουλευτής Α΄ Αθηνών. Από το 2000 έως το 2004 ήταν Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας.

Μεταξύ 2004-2009 διετέλεσε, αδιαλείπτως, Υπουργός Εσωτερικών στις Κυβερνήσεις Κώστα Καραμανλή, με την ενιαία μορφή που είχε τότε το Υπουργείο αυτό. Στις 18 Φεβρουαρίου του 2015 εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας με πλειοψηφία 233 ψήφων επί 300.

Συγγραφικό έργο

• La directive en droit administratif (Παρίσι, 1977)
• Η συνταγματική κατοχύρωση της αιτήσεως ακυρώσεως (Αθήνα, 1982)
• Η προσωρινή δικαστική προστασία στο Κοινοτικό Δίκαιο (Αθήνα, 1982)
• Η αστική ευθύνη του δημοσίου (εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα, 1986)
• Η σύμβαση εκτέλεσης δημόσιου έργου. Άρθρα και γνωμοδοτήσεις (εκδόσεις Σάκκουλα, 1997)
• Θεμελιώδης δικονομική νομοθεσία: Οι δικονομικοί κώδικες (εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα, 2007)
• Διοικητικό δίκαιο (συμμετοχή, εκδόσεις Σάκκουλα, 2010)
• Η αναθεώρηση του συντάγματος υπό το πρίσμα της κοινοβουλευτικής εμπειρίας (εκδόσεις Λιβάνη, 2010)
• Το Δημόσιο Δίκαιο στον αστερισμό της οικονομικής κρίσης (εκδόσεις Λιβάνη, 2013).