Χιροσίμα

Η Χιροσίμα ιδρύθηκε από τον Μόρι Μοτονάρι το 1589, στην ακτή της Εσωτερικής Θάλασσας της Ιαπωνίας, ο οποίος την κατέστησε πρωτεύουσά του, αφήνοντας το Κάστρο Κοριγιάμα στον Γιαμάτο Κοριγιάμα. Περίπου μισό αιώνα αργότερα, μετά τη Μάχη του Σεκιγκαχάρα, ο εγγονός του Μοτονάρι, Μόρι Τερουμότο την έχασε από τον Τοκουγκάουα Ιεγιάσου, ο οποίος την έδωσε σε υποστηρικτή του. Το 1619 ο Ασάνο Ναγκαακίρα διορίσθηκε άρχοντας (νταϊμιό) της περιοχής και η Χιροσίμα έγινε πρωτεύουσα του χανάτου της Χιροσίμα κατά την περίοδο Έντο. Μετά την κατάργηση των χανάτων η πόλη έγινε φυσιολογικά η πρωτεύουσα του Νομού Χιροσίμα.

Οι απόγονοι του Ασάνο συνέχισαν να κυβερνούν την πόλη μέχρι την Περίοδο Μέιτζι τον 19ο αιώνα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου η Χιροσίμα αναπτύχθηκε σε μεγάλο αστικό κέντρο, με τη μετάβαση της ιαπωνικής οικονομίας από αγροτική σε αστική. Βιομηχανίες όπως η βαμβακουργία εγκαταστάθηκαν στο τέλος του 19ου αιώνα.

Η ατομική βόμβα

Στις 6 Αυγούστου 1945, η πυρηνική βόμβα ουρανίου «Λιτλ Μπόι» («Αγοράκι») ρίφθηκε στη Χιροσίμα από το πλήρωμα του αμερικανικού βομβαρδιστικού αεροπλάνου Ενόλα Γκέι, σκοτώνοντας άμεσα περί τους 70.000 ανθρώπους. Περίπου το 69% των οικοδομημάτων της πόλεως καταστράφηκε εντελώς και ένα άλλο 6,6% υπέστη σοβαρές ζημιές. Κατά τους επόμενους μήνες, περί τους 60.000 ακόμα ανθρώπους απεβίωσαν από τραύματα ή έκθεση σε ραδιενέργεια. Επί του συνόλου των θανάτων εκτιμάται ότι το 60% οφείλεται στην αρχική θερμοκρασία (από ακαριαία ολική εξαέρωση ή τήξη του σώματος μέχρι εγκαύματα), το 20% από μηχανικό τραυματισμό από το ωστικό κύμα (καθαυτό έκρηξη) και το υπόλοιπο 20% από τη ραδιενέργεια.

Από το 1945 μέχρι σήμερα, αρκετές χιλιάδες ακόμα χιμπακούσα έχουν πεθάνει από ασθένειες που προκάλεσε η έκρηξη της βόμβας, οι περισσότεροι από λευχαιμία, λέμφωμα, καρκίνο των πνευμόνων και άλλα είδη καρκίνου (Μελίντα Μηντ & Ρόμπερτ Τζ. Ίρικσον: Medical Geography, Guilford Press, 2000, σ.202). Μετά την πυρηνική επίθεση η Χιροσίμα ξαναχτίστηκε και το κοντινότερο στο σημείο της εκρήξεως όρθιο κτήριο χαρακτηρίσθηκε «Θόλος Γκενμπάκου» ή «Ατομικός Θόλος», τμήμα σήμερα του Μνημείου Ειρήνης της Χιροσίμα. Οι δημοτικές αρχές της πόλης συνεχίζουν να υποστηρίζουν την κατάργηση όλων των πυρηνικών όπλων.

Μεταπολεμικά

Η Χιροσίμα ξαναχτίστηκε μετά τον πόλεμο. Σήμερα, νέα και σύγχρονα κτήρια υψώνονται σε όλα τα μέρη της πόλης. Το 1949 η Χιροσίμα ανακηρύχθηκε «Πόλη της Ειρήνης» από το κοινοβούλιο της Ιαπωνίας, μετά από πρωτοβουλία του δημάρχου της Σίνζο Χαμάι (1905–1968). Ως αποτέλεσμα, πολλά διεθνή συνέδρια για την ειρήνη και κοινωνικά θέματα έλαβαν χώρα από τότε και συνεχίζουν να διεξάγονται στην πόλη. Η Ένωση Διερμηνέων και Ξεναγών της Χιροσίμα ιδρύθηκε το 1992 με σκοπό τη διευκόλυνση της παροχής μεταφραστικών υπηρεσιών για τα συνέδρια, ενώ το Ινστιτούτο Ειρήνης της Χιροσίμα ιδρύθηκε το 1998 ως ινστιτούτο του Πανεπιστημίου της Χιροσίμα. Στον αθλητισμό, το 1994 η πόλη φιλοξένησε τους Πανασιατικούς Αγώνες.

• Ενώ πολλές άλλες ιαπωνικές πόλεις εγκατέλειψαν το τραμ πριν το 1980, η Χιροσίμα το διατήρησε σε 7 γραμμές επειδή η κατασκευή μετρό ήταν υπερβολικά ακριβή, εξαιτίας του προσχωσιγενούς υπεδάφους (η πόλη βρίσκεται σε ποτάμιο δέλτα).
• Μέχρι το 1970 η εταιρεία του τραμ, η Χιρόντεν, αγόρασε περισσευούμενα βαγόνια από άλλες ιαπωνικές πόλεις.
• Μολονότι αυτά αντικαθίστανται σήμερα από νεότερα μοντέλα, τα περισσότερα διατηρούνται και το τραμ της πόλης αποκαλείται «κινούμενο μουσείο» από τους φανατικούς των μέσων σταθερής τροχιάς.
• Από τα 4 οχήματα τραμ που επέζησαν του πολέμου, τα 2 λειτουργούσαν ακόμα τον Ιούλιο 2006.