Ζάχος Χατζηφωτίου

Κατάγεται από τα Ψαρά, η οικογένεια του έφυγε από το νησί το 1824, μετά την καταστροφή του από τους Τούρκους και εγκαταστάθηκε αρχικά στη Σύρο και τελικά στην Αθήνα, στην Πλάκα, όπου και γεννήθηκε ο Ζάχος στις 28 Σεπτεμβρίου 1923. Αποφοίτησε από το Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στην κατοχή, σε ηλικία 17 ετών, απέδρασε στην Αίγυπτο, όπου έλαβε μέρος σε πολεμικές επιχειρήσεις, συμμετέχοντας στην Ορεινή Ταξιαρχία του Ρίμινι, όπου και παρασημοφορήθηκε. Στα Δεκεμβριανά η ταξιαρχία υπό τις διαταγές του ανέλαβε την εκδίωξη μικρού θύλακα του ΕΑΜ που είχε καταφύγει κοντά στο ρεύμα του Αρδηττού χωρίς θύματα, όπως υποστηρίζει ο ίδιος.

Μετά το τέλος του πολέμου και την επιστροφή του εργάστηκε στις επιχειρήσεις της οικογένειάς του (βιομηχανία και εμπόριο υφασμάτων) μέχρι το 1956. Από το 1956 και μέχρι το 1962 διετέλεσε διευθυντής εκδοτικού οίκου στο Παρίσι. Την περίοδο 1962-1970 δραστηριοποιήθηκε στη ναυτιλία και από το 1970 εμφανίζεται πλέον ως συγγραφέας και δημοσιογράφος. Χρονογράφος στην εφημερίδα «Καθημερινή» (1974-1977), στον «Ταχυδρόμο» με το ψευδώνυμο «Ίακχος» από το 1975 και στα «Νέα» ως «ο Διακριτικός» από το 1977. Εργάστηκε στην τηλεόραση και έγινε γνωστός από την εκπομπή «Το πεντάλεπτο του Ζάχου Χατζηφωτίου».

Είναι συγγραφέας των βιβλίων:

• «Τα εν οίκω… εν Δήμω»,
• «Πωλείται Συνείδησις»,
• «Συννεφιάζει και στη Μύκονο»,
• «Πάντα την Κυριακή»,
• «Ο Ίακχος κι εγώ»,
• «100 εκπομπές»,
• «Χιούμορ και ζωγραφική»,
• «Τα Μονοπάτια του Πολέμου» και άλλα.

Είναι μέλος του Ομίλου Αντισφαίρισης Αθηνών και τέως μέλος του ΔΣ της ΕΛΠΑ. Ο Ζάχος Χατζηφωτίου έγινε ευρύτερα γνωστός από το τηλεοπτικό πεντάλεπτο κοινωνικής κριτικής και ως κοσμικογράφος, ένας «μπον βιβέρ» με πολλές αναμνήσεις της αθηναϊκής ζωής. Ομιλεί αγγλικά, γαλλικά, αραβικά και ιταλικά.