Ατλέτικο Μαδρίτης

Ιδρύθηκε στις 6 Απριλίου 1903 ως Αθλέτικ Κλουμπ ντε Μαδρίδ (Athletic Club de Madrid) από Βάσκους φοιτητές, μέλη της Αθλέτικ Μπιλμπάο. Το 1904, προσχώρησαν στην Αθλέτικ δυσαρεστημένα μέλη που είχαν αποχωρήσει από τη Φ.Κ. Μαδρίτης. Όπως και η Αθλέτικ του Μπιλμπάο, πρώτα χρώματα είχε το μπλε και άσπρο. Στην πορεία το ύφασμα από το οποίο φτιάχνονταν οι εμφανίσεις της άλλαξε σε κόκκινο και άσπρο ως οικονομικότερο, επειδή δε αποτελούσε υλικό κατασκευής στρωμάτων, απέκτησε το παρωνύμιο Colchoneros (Στρωματάδες). Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, της αποδόθηκε ο χαρακτηρισμός Los Indios (Οι Ινδιάνοι), ο οποίος κατά μία εκδοχή οφείλεται στην τότε απόκτηση αρκετών παικτών από τη Νότια Αμερική.

Το 1921 ο σύλλογος ανεξαρτητοποιήθηκε από την Αθλέτικ του Μπιλμπάο και κατασκεύασε το Στάδιο Μετροπολιτάνο, 35.800 θεατών, στο οποίο αγωνίστηκε από το 1923 έως το 1966, όταν και εγκαινιάστηκε το Βιθέντε Καλντερόν παραπλεύρως του ποταμού Μανθανάρες και νοτίως του κέντρου της Μαδρίτης, ενώ το Μετροπολιτάνο κατεδαφίστηκε. Στα πρώτα χρόνια διακρίθηκε στο τοπικό πρωτάθλημα της Μαδρίτης, ενώ συμμετείχε στο πρώτο πρωτάθλημα Ισπανίας το 1928. Το 1930 υποβιβάστηκε για να επανέλθει στην μεγάλη κατηγορία το 1934.

Το 1939, για οικονομικούς λόγους, συγχωνεύτηκε με την Αβιαθιόν Ναθιονάλ (Aviación Nacional) και άλλαξε ονομασία σε Αθλέτικ Αβιαθιόν Κλουμπ (Athletic Aviación Club). Η Αβιαθιόν Ναθιονάλ ήταν στρατιωτικός σύλλογος που είχε ιδρυθεί από μέλη της πολεμικής αεροπορίας (aviación) στη Θαραγόθα και είχε μεταφερθεί στη Μαδρίτη. Το 1940 και 1941 κατέκτησε τα πρώτα της πρωταθλήματα Ισπανίας. Το 1941, με διάταγμα του Φράνκο άλλαξε το όνομά της από Αθλέτικ σε Ατλέτικο. Το 1947 αφαίρεσε το “Αβιαθιόν”, αποκτώντας έτσι την οριστική ονομασία της.

Το ντέρμπι της Μαδρίτης

Οι αναμετρήσεις μεταξύ της Ρεάλ Μαδρίτης και της Ατλέτικο έχουν ιδιαίτερο χρώμα. Εξαιρουμένων των αγώνων τους με άλλους συλλόγους που εδρεύουν στη Μαδρίτη (π.χ. Ράγιο Βαγιεκάνο, Χετάφε), η σύγκρουση μεταξύ των “Λευκών” (Βlancos) και των “Ερυθρόλευκων” (Rojiblancos) ήταν πάντα και θα παραμείνει η κατεξοχήν ποδοσφαιρική αντιπαλότητα της ισπανικής πρωτεύουσας.

Προσεγγίζοντας κοινωνιολογικά το θέμα, στο συλλογικό ασυνείδητο των κατοίκων της πόλης, η διάκριση είναι σαφής. Η Ρεάλ Μαδρίτης συνδέεται διαχρονικά με το “κατεστημένο” και τις ανώτερες τάξεις, ακόμα και αν στους κόλπους της εξαιτίας πολλαπλών επιτυχιών συσπειρώνει ανθρώπους από όλα τα στρώματα, ενώ η Ατλέτικο θεωρείται ότι εκπροσωπεί την εργατική τάξη, χαρακτηριζόμενη ανέκαθεν από μια “αίσθηση εξέγερσης” (sentimiento de rebeldia).

• Η βαθιά αντίθεση μεταξύ των δύο αντιπάλων αποτυπώνεται και στην επιλογή των εδρών τους.
• Το Σαντιάγο Μπερναμπέου, βρίσκεται στον (πλούσιο) βόρειο τομέα της πόλης, ανάμεσα σε τράπεζες και γραφεία επιχειρηματικών κολοσσών,
• ενώ το Γουάντα Μετροπολιτάνο στα νότια της Μαδρίτης, δίπλα σε ένα εργοστάσιο ζυθοποιίας.