Ζωγράφισε το δάκρυ του Χριστού προτού ακόμη κυλήσει στο μάγουλό του, έχουν πει για τον πίνακα του Γκρέκο «Ο Χριστός κουβαλάει τον σταυρό» (1580). Οι βουρκωμένες κόρες του στον πίνακα που προηγήθηκε της Σταύρωσης δείχνουν όλη την εγκαρτέρηση, την ταπεινότητα, το μεγαλείο και την εξιδανικευμένη ομορφιά του θυσιαζόμενου, ο οποίος προχωράει οικειοθελώς προς το μαρτύριο
Ήδη από τον 6ο αιώνα ο Πάπας Γρηγόριος ο Μέγας είχε πεισθεί ότι η Εκκλησία της Ρώμης δεν είχε να περιμένει τίποτε θετικό από το Βυζάντιο, διότι αυτό θεωρούσε την Ευρώπη κάτι σαν σκουπιδοτενεκέ κι έστελνε εκεί τους βάρβαρους να εγκατασταθούν, αδιαφορώντας γι’ αυτούς. Ο Γρηγόριος κατάλαβε ότι έπρεπε να ζήσει με αυτούς, κι ότι όλα τα βαρβαρικά γοτθικά φύλα έπρεπε να γίνουν το ποίμνιό του. Έτσι, άρχισε βήμα το βήμα η σύνδεση της εκκλησίας της Ρώμης με τους Γότθους
«Χαίρε, κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σού, ευλογημένη συ εν γυναιξίν», της είπε ο αρχάγγελος Γαβριήλ που την αποκάλεσε «κεχαριτωμένη» και «ευλογημένη», αφού ο Θεός είναι μαζί της
