Ντένις Ρόντμαν

Γεννήθηκε στο Νιού Τζέρσεϊ των ΗΠΑ στις 13 Μαΐου του 1961. Έχει ύψος 2,01 μέτρα και αγωνιζόταν ως σμολ φόργουρντ και πάουερ φόργουρντ. Επιλέχτηκε στην 27η θέση του ΝΒΑ Ντραφτ το 1986 από τους Ντιτρόιτ Πίστονς. Έχει κατακτήσει πέντε πρωταθλήματα NBA – δύο με τους Ντιτρόιτ Πίστονς τη διετία 1989-1990 και τρία με τους Σικάγο Μπουλς την τριετία 1996-1998.

Ο Ρόντμαν δεν συμμετείχε και πολύ στην επίθεση, στη συνεισφορά σε πόντους. Ελάχιστα. Μάλιστα, στην καριέρα του μόλις μία φορά τελείωσε με μέσο όρο πόντων άνω των 10. Γενικά, στο γήπεδο δεν είχε τη λάμψη των υπολοίπων σούπερ σταρ. Δεν ήταν τέλειος στο σουτ, στη διείσδυση, στα καρφώματα… Όχι, τέτοια λάμψη δεν διέθετε. Αυτό που έκανε ήταν να παίζει άμυνα, να μαζεύει ριμπάουντ και να…, αυτό, τίποτε άλλο. Εντάξει, έκανε και φάουλ και μερικές φορές δεχόταν τεχνική ποινή.

Η αγωνιστική ταυτότητα είναι το σημείο στο οποίο συγκλίνουν (για διαφορετικούς λόγους φυσικά) υπέρμαχοι και πολέμιοι του. Ο Ρόντμαν δεν είχε τα χαρακτηριστικά του σταρ που ήθελε το ΝΒΑ. Αντισυμβατικός και κωμικά προκλητικός εκτός γηπέδου. Στο παιχνίδι έκανε όλα όσα οι ντίβες του αθλήματος δεν ήθελαν να κάνουν, ήτοι να “εξοντώσουν” αμυντικά τον αντίπαλο, να εξασφαλίσουν το ριμπάουντ και γενικά να γίνει η “βρώμικη δουλειά”. Τα όσα τρελά παρουσίαζε στην ιδιωτική του ζωή ήταν αφορμή για να τον μειώσουν στην μπασκετική του.

Οι δημοσιογράφοι δεν έτρεφαν και ιδιαίτερη εκτίμηση στο πρόσωπο του. Γι’ αυτό δεν είναι παράξενο που έψαχναν τρόπο να ακυρώσουν την αξία του και φυσικά τη μεγάλη τιμή του Hall of Fame. Παράδειγμα αρθρογράφος του “Sports Illustrated”, που θύμιζε την έκπληξη του Ρόντμαν όταν οι Πίστονς απέσυραν τη φανέλα του, μια και ήταν πάντα σε υποστηρικτικό ρόλο για τους Αϊζέια Τόμας, Τζο Ντούμαρς, Μπιλ Λαμπίρ, Βίνι Τζόνσον. Το ίδιο και στους Μπουλς. Ο δημοσιογράφος συμπέραινε ότι “το Hall of Fame δεν είναι για τέτοιους παίκτες”.

Η ετυμηγορία είχε βάση και αφορούσε στη συμμετοχή του Ρόντμαν στο παιχνίδι. Ο εκκεντρικός φόργουορντ μετείχε ελάχιστα στην επίθεση και αφοσιωνόταν στην άμυνα όπου και “εξαφάνιζε” τους αντιπάλους του, ενώ ήταν πάντα μπροστά από τους υπόλοιπους στο ριμπάουντ, αμυντικό και επιθετικό. Με αυτόν τον τρόπο, “φούσκωναν” τα νούμερα του στο αμυντικό κομμάτι, αλλά και στα επιθετικά ριμπάουντ.

Η αξία της άμυνας

Το προηγούμενο δεδομένο ανατρέπεται από την πραγματικότητα. Αν, λοιπόν, ο Ρόντμαν στην ουσία άφηνε με τέσσερις την ομάδα του στην επίθεση, τότε πώς οι ομάδες του κέρδιζαν και έφταναν σε τίτλους; Η επιθετική ανεπάρκεια του δεν αποτελούσε τροχοπέδη για τη λειτουργία του συνόλου. Βέβαια και αυτό έχει τον αντίλογο του. Αν ο Ρόντμαν προσπαθούσε να βελτιώσει τους τομείς του παιχνιδιού στους οποίους ήταν αδύναμος (σκορ, σουτ, δημιουργία στην επίθεση), τότε θα άξιζε περισσότερο τη θέση στο Hall of Fame. Παρ’ όλα αυτά και αυτό το επιχείρημα αντιμετωπίζεται.

Ο Ρόντμαν έκανε αυτό που του ζητούσαν οι προπονητές του και το έκανε τέλεια. Οι παίκτες που διέπρεψαν στο επιθετικό κομμάτι σίγουρα αξίζουν τους επαίνους και τις τιμές. Ωστόσο, το να αναγνωρίζεται μόνο αυτό αδικεί το άθλημα. Η επίθεση δεν μπορεί να υπάρξει δίχως άμυνα και η νίκη δεν έρχεται δίχως αυτήν. Η άμυνα και όλα όσα έρχονται με αυτήν είναι το ίδιο σημαντικά με την επίθεση.

Ο Ρόντμαν αγωνίστηκε κατά σειρά στις εξής ομάδες:

• Ντιτρόιτ Πίστονς
• Σαν Αντόνιο Σπερς
• Σικάγο Μπουλς
• Λος Άντζελες Λέικερς
• Ντάλας Μάβερικς
• Λονγκ Μπιτς Τζαμ
• Όραντζ Κάουντι Κρας
• Τιχουάνα Ντράγκονς
• Τόρπαν Πογιάτ
• Μπράιτον Μπέαρς