Ζακ Σιράκ

Εκλέχθηκε βουλευτής με το κόμμα UDR για πρώτη φορά το 1967, έγινε γραμματέας του κράτους το 1968, υπουργός για τις Επαφές με τη Βουλή το 1971, της Γεωργίας το 1972, των Εσωτερικών το 1974. Την ίδια εποχή στις προεδρικές εκλογές έπαιξε σημαντικό ρόλο υπέρ του Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εστέν, στον οποίο εξασφάλισε ένα στήριγμα ενός σταθερού μέρους του κόμματος του Σαρλ ντε Γκωλ. Αυτό τον ανακήρυξε πρωθυπουργό. Ερχόμενος σε ρήξη με τον πρόεδρο, ο Σιράκ άφησε την κυβέρνηση το 1976. Το Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου, για να σταθεροποιήσει τις θέσεις του κόμματος του Ντε Γκολ προχώρησε στην επανίδρυση μετατρέποντας το παλιό UDR του Ντε Γκωλ σε Rassemblement pour La republique, του οποίου έγινε πρόεδρος.

Στις εθνικές εκλογές του 1978 το κόμμα του εμφανίστηκε το πιο ισχυροποιημένο στη χώρα. Έβαλε υποψηφιότητα για την προεδρία της Δημοκρατίας το 1981, δεν έφτασε όμως στην τελική ψηφοφορία. Το 1986, με τη νίκη του επί του Σοσιαλιστικού Κόμματος, έγινε πρωθυπουργός για δεύτερη φορά. Δύο χρόνια αργότερα, έβαλε και πάλι υποψηφιότητα για την προεδρία της Δημοκρατίας μαζί με το σοσιαλιστή πρόεδρο Μιτεράν, ηττήθηκε και παραιτήθηκε και από το αξίωμα του πρωθυπουργού. Εκλέχθηκε δήμαρχος του Παρισιού το 1977 και οδήγησε το κόμμα του σε μια νίκη στις πολιτικές εκλογές το 1993. Στις προεδρικές εκλογές το 1995, ο Σιράκ νίκησε στην τελική ψηφοφορία τον σοσιαλιστή υποψήφιο, Λιονέλ Ζοσπέν, εγκαινιάζοντας για τη χώρα μια δεξιά κυβέρνηση.

Πρόεδρος της Γαλλίας

Ο Ζακ Σιράκ ανέλαβε Πρόεδρος της Γαλλίας στις 17 Μαΐου 1995, διαδεχόμενος τον Φρανσουά Μιτεράν. Το πρώτο έτος της προεδρίας του ήταν ιδιαίτερα δύσκολο, καθώς ογκώδεις εργατικές απεργίες και διαδηλώσεις παρέλυσαν όλη τη χώρα. Αιτία αυτών των απεργιών ήταν ένα εξαιρετικά αντιδημοφιλές, όπως αποδείχτηκε, νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα περικοπών των μισθών και των συντάξεων. Το 1997 διεξήχθησαν πρόωρες βουλευτικές εκλογές στις οποίες το κόμμα του Σιράκ ηττήθηκε από τους σοσιαλιστές. Ο Σιράκ αναγκάστηκε να συγκυβερνήσει με τον αρχηγό του Σοσιαλιστικού Κόμματος Λιονέλ Ζοσπέν, ο οποίος στις 2 Ιουνίου 1997 έγινε Πρωθυπουργός της Γαλλίας. Στα επόμενα χρόνια η εξουσία του Σιράκ ήταν ιδιαίτερα μειωμένη, καθώς είχε τη δυνατότητα να επιβάλλει την άποψή του μόνο σε θέματα εξωτερικής και στρατιωτικής πολιτικής.

Μια από τις πρώτες πράξεις κατά τη διάρκεια της προεδρίας του ήταν η επανάληψη των πυρηνικών πειραμάτων στον Ειρηνικό. Στην εξωτερική πολιτική, ο Σιράκ ακολούθησε την προηγούμενη πολιτική γραμμή της Γαλλίας, διατηρώντας σταθερό τον προνομιούχο άξονα με τη Γερμανία. Ο Σιράκ ασκούσε κατά περιόδους κριτική στον Ζοσπέν, του οποίου η δημοτικότητα μειωνόταν συνεχώς. Το 2000 σκάνδαλα οικονομικής κακοδιαχείρησης στο Δήμο του Παρισιού από τότε που ο Σιράκ ήταν δήμαρχος αμαύρωσαν και άλλο τη φήμη του, ενώ οι σοσιαλιστές κέρδισαν για πρώτη φορά τη δημαρχία της πόλης το 2001. Επανεξελέγη το 2002 με συντριπτική πλειοψηφία, έχοντας απέναντί του τον ακροδεξιό υποψήφιο, Ζαν-Μαρί Λεπέν.

• Το 2005 αντιμετώπισε τις ταραχές με τους νεαρούς μετανάστες, που πήραν χαρακτήρα εξέγερσης και ανάγκασαν την κυβέρνησή του να κηρύξει ξανά το νόμο που ίσχυε την περίοδο του Πολέμου στην Αλγερία.
• Μετά τις προεδρικές εκλογές του 2007 αποσύρθηκε από την πολιτική.

Το Δεκέμβριο του 2011 κρίθηκε ένοχος για τις κατηγορίες:

• Υπεξαίρεση δημόσιου χρήματος,
• κατάχρηση εμπιστοσύνης,
• παράνομη οικοιοποίηση συμφερόντων,
• πράξεις οι οποίες διαπράχθηκαν, κατά τη γαλλική δικαιοσύνη, κατά τη διάρκεια της θητείας του ως δήμαρχος του Παρισιού την περίοδο 1990 – 95 και ενώ κατείχε τη θέση του ηγέτη του κόμματος RPR.